Bad Temper Joe (D) feat. Olivier Vander Bauwede Missy Sippy Gent (25-10-2022) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy SIppy info artist: Bad Temper Joe © Rootsville 2022

Alweer een tijd geleden dat ik naar Gent was afgezakt. Too many things to do and not enough time
Vandaag hadden ze echter Bad Temper Joe uitgenodigd en dat wilde ik zeker niet missen. Al zeker niet toen bekend werd dat Olivier Vander Bauwede mee op het podium zou staan. Alvast nog een extra reden om niet thuis te blijven.

Als het gaat om blues in Duitsland, is er geen manier om Bad Temper Joe te omzeilen. De chagrijnige bluesbard uit de Oost-West Vlaamse provincie is de laatste jaren een absolute uitzondering geworden in de bluesscene. Dat blijkt niet alleen uit het grote aantal albums met ruige en beklijvende nummers dat BTJ inmiddels heeft gepresenteerd, maar ook uit het winnen van de German Blues Challenge. Met toewijding aan de oude bluesmuzikanten  uit de Mississippi Delta brengt Bad Temper Joe de vaak “dode” blues gemakkelijk de 21e eeuw binnen - en met alles wat blues op het hoogste niveau onderscheidt: uitstekende songwriting, een uitgesproken gevoel voor traditie en een boeiende uitvoering.  Met zijn nieuwe album "Glitter &Blues" presenteert de inwoner van Bielefeld nu een mijlpaal in zijn muzikale ontwikkeling. Ik keek alvast uit naar zijn prestatie in de Missy Sippy.

Met die geweldig nazomerweer zaten de Gentse terrassen stampvol, maar dat belette niet dat ook de Gentse joint was volgelopen. En gelijk hadden ze. Met ‘The Night Johnny Cash Stop Doing Pills’ werd het optreden in gang geschoten. We wisten onmiddellijk dat het snor zou zitten. Hoewel de twee elkaar in meer dan 3 jaar niet hadden gezien, kon je dit in hun muzikaal spel niet horen.  Joe schrijft al zijn nummers zelf en brengt de geest van de Mississippi masters terug met zijn rauwe, ietwat duistere stem. Zelf is hij een meester in het fingerpicken en of de gitaar rond zijn nek hangt of dat hij die bespeelt als een lapsteel, het maakt allemaal niet uit, het klinkt steeds geweldig. Dat hoor je in songs als ‘Homeless’, ‘Nighthawk Woman’ ‘Man For The Road’ of nog ‘One Can Wreck It All’. Joe zegt zelf te zingen over triestige dingen maar weet er nog een happy song tussen te steken met ‘Me And My Rocking Chair’. Met ‘Glitter And Blues’ kregen we dan ook de titeltrack van zijn laatste cd en werd de eerste set afgesloten met ‘3rd Floor Elevator Blues’.

In al ons enthousiasme zouden we Olivier nog vergeten, hoewel dit wel heel moeilijk zou zijn, want hij was met zijn harmonica, het heel optreden prominent aanwezig. Alweer werd het duidelijk dat hij een supertalent is en op dit moment waarschijnlijk de beste harmonicaspeler is van de Lage Landen. Ook op de lapsteel, die hij af en toe bovenhaalde, is hij echt een kei. Deze eerste set was dus duidelijk om duimen en vingers af te likken.

De korte pauze was nodig om even uit de broeiende warmte van de zaak te ontsnappen en een frisse neus op te halen vooraleer deel 2 begon. En dat ging van start met ‘Delilah’, niet van Tom Jones, maar wel degelijk van de hand van Joe himself. Dat werd gevolgd door ‘Don’t Talk About Break Up’ en de enige cover van de avond ‘Spoonful’, song geschreven door Willie Dixon en bekend gemaakt door Howlin’ Wolf. En het duo bleef knappe songs uitstrooien met ‘Waiting In Vain’, ‘Don’t Mess With A Mule’, het knappe ‘If Her Hair Ain’t Longer Than Mine’ en ‘Hell’s Gonna Fly’. Stilaan werd ook richting einde show gefietst en het niveau van het duo bleef hoog met ‘Cheap Beer’ en ‘Farmers Daughter’. ‘Hole In My ¨Pocket’ sloot deze geweldige muzikale avond af. Echter zo had het publiek het niet begrepen en er werd geroepen om meer, en meer kregen wij met twee zeer verdiende encores waaronder ‘Crazy World’.  Zo kwam een einde aan deze , alweer, schitterende avond in de Missy Sippy.

Dit was alweer een optreden om in te kaderen, twee toppers die hun vak kennen en hun publiek weten te begeesteren. Bedankt Joe, bedankt Olivier u was geweldig !

Marcel